Pierwszy w nowym roku apel z okazji Dnia dobrego słowa był kontynuacją naszych grudniowych rozważań dotyczących przyjaźni. Tym razem zagłębiliśmy się nieco mocniej w ten temat. „Przyjaźń to największy skarb, który jest ukryty na dnie serca; przyjaźń to niewidzialna nić, która łączy ludzi; przyjaźń to pokój duszy, który daje poczucie potrzeby; przyjaźń to rozległa przestrzeń, która prowadzi do jedności; przyjaźń to wartość, której nie da się wycenić”. Głębia przyjaźni zależy od głębi, z jaką przyjaciele przeżywają własne życie, a sama przyjaźń – podobnie jak mądrość i radość – nie jest czymś obowiązkowym. Jest darem, który nas zaskakuje i zdumiewa. Większość ludzi kontaktuje się z innymi po to, by wymieniać poglądy lub załatwiać jakieś interesy. Przyjaciele kontaktują się ze sobą po to, by się sobą cieszyć. Nie ma tu miejsca na nudę. Przyjacielowi zwierzamy się z życiowych ciężarów i bolesnych przeżyć o których nie mówimy nikomu innemu. To wobec niego jesteśmy najbardziej spontaniczni wtedy, gdy czujemy się silni i szczęśliwi, a także wtedy, gdy czujemy się bezradni, przemęczeni, rozgoryczeni. Bywa, że przyjaciel jest jedynym świadkiem naszych łez. Stworzyć jedno serce z dwóch serc – oto przyjaźń.
W Szkole Przysposabiającej do Pracy apel został przeprowadzony w formie pogadanki z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej, a w Gimnazjum i Szkole Podstawowej w formie audycji za pomocą radiowęzła.
